Wspomnienia i historia

Karol Olgierd Borchardt

Ciesząca się niezwykłą popularnością książka, przez czytelników i krytyków zgodnie uznawana za najlepszą powieść marynistyczną w powojennej Polsce. Autor, w lekkiej formie i z dużym poczuciem humoru, tworzy w niej literacki portret kpt.ż.w Mamerta Stankiewicza i opowiada o życiu i służbie na morzu, dając przykłady odpowiedzialności, wytrwałości, koleżeństwa i patriotyzmu.

Stanisław Maria Szczepański

Kolejny zbiór pełnych humoru opowiadań napisanych przez I oficera – mechanika, z ponad 33-letnią praktyką morską, ze Świnoujścia, wiernie oddających specyfikę Życia marynarskiego. Największym jej atutem jest autentyczny marynarski język.

Bronisław Gubała

Autobiografia. Autor książki jest przedstawicielem pokolenia, które przeżyło najważniejsze i najtrudniejsze w dziejach Polski wydarzenia XX wieku. Człowiek o nieskazitelnej prawości, głębokiej wiedzy zawodowej, wrażliwy i uzdolniony literacko został wciągnięty w tryby historii, przy czym machina stalinowskiego terroru doświadczyła go w szczególnie okrutny sposób.

Tadeusz Olechnowicz

Po raz pierwszy o legendarnym statku szkolnym „Dar Pomorza” napisał jego komendant, ostatni z pięciu, którzy dowodzili Białą Fregatą. W książce, wzbogaconej fotografiami, znalazł się autentyczny zapis wydarzeń i faktów, opinii i przemyśleń, dokonywany przez autora na bieżąco, w miarę, jak czas i warunki żeglowania na to pozwalały.

Ta bogato ilustrowana książka (prawie 900 zdjęć i innych ilustracji) poświęcona jest 58 letniej historii polskiej żeglugi pasażerskiej oraz ludziom, dzięki którym dzieje transatlantyków pływających pod biało-czerwoną banderą są powodem do dumy i podziwu.

Szczecińskie kontenerowce autorstwa Krystyny Pohl - książka dokumentuje historię produkcji w Stoczni Szczecińskiej kontenerowców.

Karol Olgierd Borchardt

„Szaman Morski” to zbiór 31 opowiadań pełnych humoru charakterystycznego dla twórczości Borchardta. Łączy je postać kpt. Eustazego Borkowskiego, będącego antytezą pomnikowej postaci kpt. Mamerta Stankiewicza, bohatera książki „Znaczy Kapitan”, która przyniosła największą sławę jej autorowi. Na tle zabawnych sytuacji ukazana jest historia siedmiu przedwojennych polskich transatlantyków, poczynając od ich budowy po kres służby na morzu.

Album pt. „Rybacka Flota Władysławowa” ma 460 stron, formatu 230x300 mm, na których jest prezentowanych ponad 500 zdjęć. Autorami albumu są Franciszek Necel, władysławowski rybak i armator oraz Bohdan Huras – autor wielu publikacji na temat historii polskiej floty handlowej i rybackiej. Natomiast autorem wstępu jest znakomity znawca tej tematyki Mirosław Kuklik – dyrektor Muzeum Ziemi Puckiej im. Floriana Ceynowy w Pucku.

Jan Zbigniew Skura

Autobiografia. Jej autor jako kilkunastoletni chłopiec, latem 1938r. wyruszył do Gdyni, by zostać uczniem Szkoły Morskiej i pływać po morzach i oceanach świata. Zawirowania dziejowe zmieniły jego plany i życie na zawsze. W czasie wojny służył na ORP „Garland” przy podsłuchu podwodnym ASDIC, brał udział w patrolach przeciwko U-bootom, uczestniczył w konwojach i ratowaniu rozbitków, pływał na statkach: „Lech”, „Kordecki”, „Sobieski”, „Batory”. Dalsze lata swego życia przeżył na emigracji w Kanadzie i w Hiszpanii, gdzie zmarł w 2005 r.

Wspomnienia kapitana ż. w. Eugeniusza Łukaszewicza

Maciej Krzeptowski

Zebrane w jedną całość opowieści morskie ludzi, którzy swoje życie zawodowe związali z polskim rybołówstwem, obejmujące czasy gdy polska flota łowcza liczyła sobie niemałą ilość jednostek. Książka zawiera relacje pracowników MIR-u, kapitanów, rybaków i pracowników administracji rybackiej o dalekomorskich wyprawach badawczych i rybołówczych.

Książka poświęcona jest ostatniemu liniowemu rejsowi "Stefana Batorego", który z kilku powodów ma trwałe miejsce nie tylko w historii polskiej żeglugi. Podróż ta, która zakończyła się 21 października 1987 r., a więc ponad ćwierć wieku temu, była nie tylko ostatnim rejsem na istniejącej od 1957 r. linii pasażerskiej z Gdyni do Montrealu, ale również końcem trwającej od 18 maja 1936 r. (data inauguracyjnej podróży m/s „Batory” do Nowego Jorku) „morskiej dynastii Batorych” na północnym Atlantyku. Podróż ta zapewniła także „Stefanowi Batoremu” trwałe miejsce w historii światowej żeglugi. Była to bowiem ostatnia, regularna podróż statku pasażerskiego między Europą a Kanadą.

Czwarte poprawione i uzupełnione wydanie POLSKIE LINIE OCEANICZNE ALBUM FLOTY 1951-2021, które zawiera opisy historii każdego z kilkuset statków eksploatowanych przez Polskie Linie Oceaniczne od 1951 r., kiedy przedsiębiorstwo to formalnie powstało. Większość stron tego albumu poświęcona jest jednemu statkowi i składa się z krótkiej charakterystyki jego parametrów techniczno-eksploatacyjnych oraz historii statku, zilustrowanej 2-3 zdjęciami przedstawiającymi sylwetkę statku na morzu, jego postój w porcie i inne ważne wydarzenia związane ze statkiem. Autorami i redaktorami albumu są Krzysztof Adamczyk z PLO, pełniący obecnie m.in. funkcję sekretarza Rady Nadzorczej PLO SA, Bohdan Huras były dyrektor ds. inspekcji przemysłowych w Polsce Lloyd's Register (Polska) Sp. z o. o oraz Jerzy Drzemczewski - obecnie wydawca i dziennikarz, a wcześniej m.in. długoletni rzecznik prasowy PLO i redaktor naczelny dwutygodnika branżowego "Namiary na Morze i Handel".

Krzysztof Adamczyk, Bohdan Huras, Jerzy Drzemczewski

Polska Flota Handlowa z Polskich Linii Oceanicznych w Gdyni wróciła - co prawda dzisiaj może cieszyć oko jedynie na zdjęciach, ale ten album po prostu trzeba mieć i trzymać kciuki, aby wróciła w realiach.

Autor tej bogato ilustrowanej książki na 360 stronach formatu 230x300 mm, przypomina historię tego przez kilkadziesiąt lat największego polskiego armatora i jednego z największych w Europie, dysponującego w najlepszym okresie swojego rozwoju, czyli w 1976 r. flotyllą 185 statków o nośności ponad miliona ton zatrudniającego ok. 13 tys. pracowników. Ta ogromna
flota obsługiwała w latach 70. i 80. 33 linie regularne łączące porty polskie z ok. 500 portami leżącymi na wszystkich kontynentach świata.

Album "Polskie Holowniki Morskie 1920-2015", autorstwa Waldemara Danielewicza ma 320 str. formatu 220x300 mm. Wydawnictwo poświęcone jest historii 309 holowników eksploatowanych pod polską banderą od początków naszej obecności na morzu, aż do dnia dzisiejszego. Jego zasadniczą część zajmują zdjęcia holowników, ich podstawowe dane techniczno-eksploatacyjne i biogramy, zestawione alfabetycznie, według nazwy pod którą ostatnio były zarejestrowane. Dzieli się ona na części: kolorową, obejmującą holowniki będące w eksploatacji oraz czarno-białą, w której prezentowane są holowniki już wycofane ze służby u polskich armatorów lub złomowane. Tych pierwszych jest 74, a ostatnich - 235 jednostek. Ten podstawowy człon albumu poprzedzony jest krótkim rysem historycznym rozwoju polskiej flotylli holowniczej oraz przedsiębiorstw je eksploatujących. Ważnym jego fragmentem, znajdującym się w końcowej części, jest też rozdział, w którym dość szczegółowo zostały omówione wszystkie holowniki według poszczególnych typów, wyprodukowanych przez polski przemysł okrętowy.

Okolicznościowy album związany z jubileuszem 70-lecia PŻM, zatytułowany: "Polska Żegluga Morska. Album floty 1951-2021", zawierający zdjęcia, podstawowe parametry techniczno-eksploatacyjne i krótką historię każdego z kilkuset statków eksploatowanych przez tego armatora od 1951 r.

Zbiór opowiadań „Pod czerwoną różą i opowiadania różne” jest dopełnieniem kompletu twórczości Karola Olgierda Borchardta. W tym tomie zamieszczono wszystko to, co nie ukazało się we wcześniejszych książkach pisarza.
W pierwszej części, „Pod czerwoną różą”, autor wraca do wspomnień z lat dzieciństwa i wczesnej młodości. Te opowiadania, odtwarzające atmosferę miejsc najbliższych sercu pisarza i przywołujące najważniejsze dla niego osoby, pozwalają bliżej poznać fascynującą osobowość kapitana Borchardta.
Na „Opowiadania różne” składają się utwory, które publikowane były za życia autora w czasopismach i te znalezione w archiwum pisarza po jego śmierci.
Uzupełnieniem tego tomu są zatytułowane „Pod białą różą” wspomnienia Ewy Ostrowskiej, zaprzyjaźnionej z kpt. Borchardtem asystentki pisarza.
Dla Karola Olgierda Borchardta każda z tytułowych róż – czerwona i biała – miała symboliczne znaczenie.