Wspomnienia i historia

Stanisław Maria Szczepański

Kolejny zbiór pełnych humoru opowiadań napisanych przez I oficera – mechanika, z ponad 33-letnią praktyką morską, ze Świnoujścia, wiernie oddających specyfikę Życia marynarskiego. Największym jej atutem jest autentyczny marynarski język.

Książka opracowana na podstawie wspomnień i dokumentów, ukazujących dzieje 5. Warszawskiej Drużyny Harcerzy, a przede wszystkim relacjonuje udział członków tej Drużyny w działalności konspiracyjnej w okupowanej przez hitlerowców Warszawie i w Powstaniu Warszawskim w batalionie "Zośka".

Wspomnienia Zbigniewa Teplickiego - jednego z bardziej znanych menedżerów polskiej gospodarki morskiej m.in. długoletniego dyrektora naczelnego Zjednoczenia Portów Morskich, Zarządu Portu Gdynia i GAL-u w Nowym Jorku, który opisuje 45 lat swojego, bardzo aktywnego życia zawodowego, w tym kulisy wielu ważnych dla rozwoju portów morskich i żeglugi decyzji i wydarzeń. Tę interesującą książkę rekomendujemy każdemu, kto w minionych latach był czynnie zaangażowany w tworzenie silnej i nowoczesnej gospodarki morskiej.

Stanisław Kuropatwiński

Zawiera interesujące wspomnienia zmarłego w 2000 roku inżyniera elektrotechnika okrętowego. Jego niezwykle bogatą w wydarzenia drogę z dalekich kresów do tuż powojennego Gdańska, gdzie od razu podjął studia na wydziale elektrycznym Politechniki Gdańskiej, po których ukończeniu zaczął pracę w stoczni, biurze projektowym, by w 1978 przejść na emeryturę z Instytutu Elektrotechniki w Gdańsku.

Książka jest autentyczną relacją lekarza okrętowego załogi statku „Bolesław Krzywousty” uprowadzonej przez partyzantów Ludowego Frontu Wyzwolenia Erytrei. Sam statek był przez prawie 3 godziny ostrzeliwany z broni maszynowej i granatników, co wywołało szybko rozprzestrzeniający się na nim pożar. Piracki atak miał miejsce 3 stycznia 1990 r., gdy polski statek, płynąc z Port Sudanu do Massawy znajdował się 59 Mm (109 km) od tego portu i w odległości ok. 10 km od brzegu. Ataku dokonało kilkunastu młodych Erytrejczyków na trzech szybkich łodziach motorowych. Licząca 29 osób załoga wraz z jedną pasażerką, ewakuowała się z płonącego jak pochodnia statku na jednej ocalałej szalupie. Potem polskich marynarzy uprowadzono na pustynno-górzysty erytrejski ląd, gdzie spędzili 19 dni, pełnych obaw o własne życie, często na rozkaz porywaczy zmieniając miejsca pobytu.

Tom wierszy pt. „Pod Nordową Gwiazdą”, z którym sprawa jest o tyle interesująca, że z uwagi na jego objętość liczącą ponad 180 stron, to rzeczywiście nie tomik wierszy, a już właśnie tom, ponadto stanowi on w przygotowanej formule graficzno - edytorskiej debiut literacki kapitana Henryka Wojtkowiaka. Zasługujący tym bardziej na wyróżnienie, iż jest dziełem autora, któremu do stu lat „brakuje tylko 10 lat”.

Pływająca szkoła na ms. "Edward Dembowski"

Liceum Morskie, to o tym, jak ono powstawało, jakie przechodziło początkowe perypetie lokalizacyjne zanim wprowadziło się na swój statek, jakim cieszyło się zainteresowaniem kandydatów na marynarzy, młodych ludzi z całej Polski, jaka kadra tę młodzież kształciła, ile i dokąd prowadziły rejsy szkoleniowe jungów-licealistów na statku "Edward Dembowski".

Andrzej Soysal

Autorem książki „Inny świat marynarzy” jest ceniony pisarz marynista (autor 8 książek), który morze i pracę na morzu doskonale zna z autopsji, bo na statkach PLO i PŻB przepracował blisko 40 lat, z czego kilkanaście jako kapitan, głównie promów. Opisuje w niej, wartkim reporterskim językiem ciekawsze fragmenty biografii kilkunastu ludzi morza, którzy oprócz kariery na morzu, odnieśli jeszcze większe sukcesy na lądzie. Wśród bohaterów tej książki znajdują się m.in. kapitanowie: Ryszard Pospieszyński, Jerzy Uziębło, Hieronim Majek, Erhard Szymroszczyk i Gabriel Oleszek, ochmistrz Stefan Matkowski, barman Marek Śmiechowski, a także marynarz Jacek Samojłowicz, dzisiaj znany producent filmowy.

Jerzy Wojciech Doerffer, autor tomu wspomnień z lat młodzieńczych, jest profesorem Politechniki Gdańskiej i nestorem polskiego okrętownictwa. I to nie wyłącznie dlatego, że przekroczył osiemdziesiąty rok życia, lecz dlatego, że jak w latach niezwykłej zawodowej aktywności inżynierskiej, naukowej i dydaktycznej ściśle związanej z polskim budownictwem okrętowym i remontami statków; tak i obecnie wszędzie, gdzie to tylko możliwe, zaznacza tę swoją wciąż niespożytą aktywność, wzbudzając zwłaszcza w środowisku krajowych i zagranicznych okrętowców podziw i uznanie, a skalą swego ogromnego w okrętownictwie dorobku inżynierskiego...

Ciekawa książka ,,Moje życie i morze’’, autorstwa Adama Tarnawskiego, wieloletniego starszego oficera mechanika okrętowego, absolwenta Szkoły Morskiej w Gdyni z roku 1950. W książce tej, znajdziemy opis pierwszych rejsów, w trudnych latach powojennej odbudowy Polskiej floty handlowej. Ciekawa narracja przeniesie nas w klimat nie tylko trudnej pracy na morzu, ale też wielu przygód, nie zawsze przyjemnych.

Opowieść o przebiegu służby na ORP „Błyskawica” na początku lat 50-tych ubiegłego wieku. Opowieść nietypowa, zaprezentowana przez marynarza, który swoją służbę zasadniczą odbywał na tym okręcie jako motorzysta, odpowiedzialny za stan i właściwe funkcjonowanie rurociągów i instalacji okrętowych, kończąc ją w stopniu mata drenażysty.

Książka, w której kapitan Bogdan Kryspin zapragnął podzielić się z czytelnikami, zresztą nie tylko z kręgu ludzi morza, doświadczeniami ze swej długoletniej pracy na statkach głównie Polskich Linii Oceanicznych, ale też i u obcych armatorów i jak sam w odautorskim słowie zaznacza „Morze tkwiło we mnie od początku świadomego dzieciństwa”. Autor „A pod stopami morze” należy do pierwszej powojennej grupy absolwentów – nawigatorów, którzy w 1949 roku ukończyli Państwową Szkołę Morską w Szczecinie. Jest jednym z najstarszych obecnie kapitanów, urodził się bowiem w październiku 1926 roku, w Warszawie, gdzie był żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim. Całe jednak swoje życie zawodowe związał z morzem.

OD WYDAWCY

Po dwóch latach ukazuje się wreszcie długo oczekiwany drugi tom Wspomnień Profesora Jerzego Wojciecha Doerffera Życie i pasje. Tom pierwszy trafił bowiem do rąk Czytelników w roku 2002 - pamiętnym roku głębokiego kryzysu, który dotknął polskie stocznie produkcyjne, a także wiele innych firm branży okrętowej.

Maciej Krzeptowski

Zebrane w jedną całość opowieści morskie ludzi, którzy swoje życie zawodowe związali z polskim rybołówstwem, obejmujące czasy gdy polska flota łowcza liczyła sobie niemałą ilość jednostek. Książka zawiera relacje pracowników MIR-u, kapitanów, rybaków i pracowników administracji rybackiej o dalekomorskich wyprawach badawczych i rybołówczych.

Karol Olgierd Borchardt

To książka kontynuująca tematykę morską w twórczości Karola Olgierda Borchardta. Po ogromnym sukcesie wydawniczym, jakim okazał się "Znaczy Kapitan", autor także w tej książce daje popis kunsztu literackiego. Niezwykle lekko i z dużym poczuciem humoru przypomina historię Polski na morzu i tradycje morskie, sięgając głębiej niż to uczynił we wcześniejszych swoich utworach.

Zbiór opowiadań „Pod czerwoną różą i opowiadania różne” jest dopełnieniem kompletu twórczości Karola Olgierda Borchardta. W tym tomie zamieszczono wszystko to, co nie ukazało się we wcześniejszych książkach pisarza.
W pierwszej części, „Pod czerwoną różą”, autor wraca do wspomnień z lat dzieciństwa i wczesnej młodości. Te opowiadania, odtwarzające atmosferę miejsc najbliższych sercu pisarza i przywołujące najważniejsze dla niego osoby, pozwalają bliżej poznać fascynującą osobowość kapitana Borchardta.
Na „Opowiadania różne” składają się utwory, które publikowane były za życia autora w czasopismach i te znalezione w archiwum pisarza po jego śmierci.
Uzupełnieniem tego tomu są zatytułowane „Pod białą różą” wspomnienia Ewy Ostrowskiej, zaprzyjaźnionej z kpt. Borchardtem asystentki pisarza.
Dla Karola Olgierda Borchardta każda z tytułowych róż – czerwona i biała – miała symboliczne znaczenie.

Książka poświęcona jest ostatniemu liniowemu rejsowi "Stefana Batorego", który z kilku powodów ma trwałe miejsce nie tylko w historii polskiej żeglugi. Podróż ta, która zakończyła się 21 października 1987 r., a więc ponad ćwierć wieku temu, była nie tylko ostatnim rejsem na istniejącej od 1957 r. linii pasażerskiej z Gdyni do Montrealu, ale również końcem trwającej od 18 maja 1936 r. (data inauguracyjnej podróży m/s „Batory” do Nowego Jorku) „morskiej dynastii Batorych” na północnym Atlantyku. Podróż ta zapewniła także „Stefanowi Batoremu” trwałe miejsce w historii światowej żeglugi. Była to bowiem ostatnia, regularna podróż statku pasażerskiego między Europą a Kanadą.