Wspomnienia i historia

Autorami książki są kapitanowie, których służba „na morzu”, czy na lądzie np. w firmach armatorskich u większości dobiegła końca, którzy przeszli już w tzw. emerycki stan spoczynku. Mają za sobą wiele doświadczeń, godnych uwagi spostrzeżeń, wartych przez władze zauważenia. Dziewiętnastu spośród nich - zapewne jak na razie tylu - przeszukało swoje szuflady z zapiskami z dawnych lat, gdy dowodzili statkami handlowymi lub jednostkami rybackimi, albo też dokonali opisu „zaległych na duszy” morskich swych przygód doznanych w latach ledwie minionych. Książka zawiera 64. opowiadania.

Książka "Falami pisane 3", autorstwa kapitanów żeglugi wielkiej, których służba „na morzu”, czy na lądzie np. w firmach armatorskich dobiegła końca w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego. Również Ci dzisiaj jeszcze zawodowo czynni, biorąc do ręki pióro opisali ciekawe zdarzenia, których byli świadkami czy uczestnikami. Mając za sobą wiele doświadczeń, godnych uwagi spostrzeżeń, wartych odnotowania wydarzeń z życia marynarskiego, dziesięciu "pierwszych po Bogu", popełniło 34 opowiadania. Część z kapitanów-autorów zamieściło swoje opowiadania po raz już trzeci, debiutując wcześniej w tomie pierwszym oraz później w drugim. Pojawili się także pracujący obecnie na morzu. Pomimo coraz mniej towarzyskiego życia i możliwości przeżywania przygód w odwiedzanych krajach znaleźli jednak czas i wspomnienia godne odnotowania. Zachęcamy do zapoznania się publikacją, życząc przyjemnej lektury. Książka ukazuje się w przeddzień obchodów 45-lecia Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.

Drugi tom kapitańskich "opowieści morskich". Tym razem po pióro sięgnęło 16. kapitanów żeglugi wielkiej, odświeżając swoje morskie wspomnienia. Znowu powstała książka godna szczególnej uwagi wszystkich, którym sprawy morskie nie pozostają obojętnymi (zajrzyj też tu - klikinij).

Są to dzieje z pewnością niezwykłego w Polsce Stowarzyszenia, mającego na swym koncie nie tylko omawianie i dyskutowanie spraw oraz problemów kapitańskiego środowiska, ale chyba nade wszystko żywo reagującego na podstawowe, wymagające konkretnych rozwiązań kwestie nurtujące niemal całą naszą gospodarkę morską.

Autor podzielił pracę na cztery rozdziały. W pierwszym opisał historię Niemieckiego Towarzystwa Ratowania Rozbitków, a w drugim omówił wyposażenie stacji ratownictwa. Trzecia, najobszerniejsza część, to przedstawienie wszystkich stacji ratownictwa brzegowego na terenie dzisiejszego polskiego wybrzeża – od Świnoujścia do Piasków. Czwarty rozdział kontradmirał Marynarki Wojennej poświęcił polskim stacjom ratownictwa morskiego w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Książkę urozmaica 99 rysunków i zdjęć przedstawiających m.in. budynki stacji ratownictwa brzegowego, łodzie i wyposażenie ratowników. Książka w językach polskim i niemieckim.

Obecna książka Władysława Kaźmierczaka, jest jakby kontynuacją, przedstawieniem losów ludzi z jego emigracyjnego otoczenia, powstałą na bazie zasłyszanych opowieści, czy też osobistych przeżyć, co nieco zakamuflowanych w treś­ci. Jest też retrospekcją, opowiadającą o młodzieńczych marzeniach i aspiracjach, dążeniu do osiągnięcia życiowej stabilizacji.

Książka, w której kapitan Bogdan Kryspin zapragnął podzielić się z czytelnikami, zresztą nie tylko z kręgu ludzi morza, doświadczeniami ze swej długoletniej pracy na statkach głównie Polskich Linii Oceanicznych, ale też i u obcych armatorów i jak sam w odautorskim słowie zaznacza „Morze tkwiło we mnie od początku świadomego dzieciństwa”. Autor „A pod stopami morze” należy do pierwszej powojennej grupy absolwentów – nawigatorów, którzy w 1949 roku ukończyli Państwową Szkołę Morską w Szczecinie. Jest jednym z najstarszych obecnie kapitanów, urodził się bowiem w październiku 1926 roku, w Warszawie, gdzie był żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim. Całe jednak swoje życie zawodowe związał z morzem.