Falami pisane 2. Wspomnienia kapitanów

„Vita brevis, ars longa”- życie krótkie, sztuka długotrwała. Zaczynając od tej łacińskiej sentencji pragnę wyrazić przekonanie, iż to właśnie sztuka, w tym wypadku literacka, jest trwalsza niż życie, zostawia ślad i dzięki niej właśnie nasze doświadczenie i przeżycia mają szanse pozostać w pamięci kolejnych pokoleń. To już drugi tom, który pragniemy Państwu oddać.

Cieszy fakt, iż ludzie morza, kapitanowie żeglugi wielkiej, którym „morze…, nadaje szorstkość zewnętrznej powłoce…, lecz zachowuje słodycz ich ducha”*, tak entuzjastycznie odpowiedzieli na wezwanie „Panowie do pióra!”

Opowieści te „Falami pisane”, ukazują jak wiele emocji pociąga za sobą służba na morzu. Po wielekroć opowieści takie są zabierane „na wieczną wachtę” wraz z kapitanem, dlatego też koniecznym wydaje się wydanie książki, w której kapitanowie mogliby podzielić się z nami swoimi doświadczeniami.

Ocalić od zapomnienia – to główny cel. Ocalić to, co praktycznie już nie istnieje, klimat i romantyzm związany z pracą na morzu, z czasem, kiedy to technika i technologia nie wymuszały takiego tempa pracy, jak obecnie, ale z drugiej strony nie dawały też tylu udogodnień. Zachować pamięć o trudach, dramatach, ale przede wszystkim sytuacjach wesołych, z „happy end’em”, które wspomniane w gronie przyjaciół lub w samotności wywołują uśmiech, łzę wzruszenia…

Książka ta bogata w refleksje, bogata w historię jest swoistą skarbnicą wspomnień, którymi dzielą się z nami wybitni kapitanowie. Robią to dla nas, ale i dla siebie. Dla nas, by wskazać nam te aspekty służby kapitańskiej, o których wie tylko sam kapitan, które poznać można jedynie pełniąc życiową „wachtę”. Dla siebie, byśmy zawsze myśleli o nich samych i o historiach, których poznanie im zawdzięczamy. Przelewają na papier swoje życie, tym samym podpisują się pod niesamowitą historią kapitańską, tworząc ją, kształtując i wzbogacając. Przychodzą mi w tym momencie na myśl słowa postmodernistycznego pisarza Marka Bieńczyka:

„Pisz, ale też trochę żyj.
Pisz, ale nie zapominaj o życiu, tak szybko mija.
Pisz, lecz korzystaj z życia, bo nie warto go tracić…”

Faux pas byłoby streszczać poszczególne wypowiedzi, czy wybierać poszczególne z nich - bowiem, one wszystkie i każda z osobna, tworzą osobliwy, nierozerwalny ciąg, tworzą całość i uzupełniają się. Warunkiem sine qua non zbliżenia się do poruszonej tematyki, zetknięcia z opisanymi zjawiskami, posmakowania historii jest przeczytanie i poznanie wszystkich zawartych w książce relacji kapitanów żeglugi wielkiej.

Trzymając w ręce pięknie wydane wspomnienia dziewiętnastu z nas zawarte w tomie I, a szesnastu z nas w tomie II czuję radość, optymizm, a także dumę, że mam takich utalentowanych Kolegów! O rzetelności zawodowej, kwalifikacjach i waszym profesjonalizmie przekonany byłem od dawna, jednak zacięcie literackie i umiejętności posługiwania się owym piórem zrobiły na mnie ogromne wrażenie! Dziękuję Wam, za to i liczę, że jest to wstęp do „kroniki kapitańskiej”, której kolejne karty zapisywać będą następne pokolenia tych, których życie pisane jest morskimi falami…

W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie „Czy morze żywi i bogaci?” - życzę Państwu przyjemnej lektury!

Z wyrazami szacunku,
Andrzej Królikowski
Przewodniczący Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej w Gdyni